Ik ben José Komduur, getrouwd met Henk en moeder van 3 geweldige dochters. In het gezelschap van de andere fietsers van dit team voel ik me 'een vreemde eend in de bijt', want ik ben tot nu de enige fietsende vrouw - zonder ervaring - en werk niet bij Achmea Interpolis. Mijn man Henk wel. Toch voel ik me heel welkom en geinspireerd door ieders enthousiastme. Vorig jaar in mei 2007 ging ik naar de huisarts vanwege een bultje dat ik in mijn lies voelde. Een paar onderzoeken en spannende weken verder bleek ik eierstokkanker te hebben. Na twee grote buikoperaties en 6 chemokuren kreeg ik in december het geweldige bericht 'schoon' te zijn. Blij en dankbaar zijn we, maar toch ook nog regelmatig onzeker, met name elke 3 maanden rond de controles. Helaas voor mij is de kans behoorlijk groot dat de kanker weer terugkomt, maar ik hoop dat dat nog heel lang niet het geval is. Toen ik vanaf mijn bed in de kamer met mijn kale koppie veel televisie keek, zag ik ook een gesprekje met een jonge vent die vertelde over zijn training voor de Alpe d'Huzes vlak na zijn chemokuren. Dat maake bij mij grote indruk.Nu ik dan zel
f aardig hersteld ben (mede door het revalidatieprogramma 'Herstel en Balans') en graag verder wil trainen maar wel met een doel en via Hans, Leo en mijn Henk deze fietsuitdaging ter sprake kwam, was het puzzeltje snel gemaakt: Ik wil een keer naar de top! Ik wil me heel graag inzetten om veel geld voor het KWF te verzamelen. Onderzoek is heel belangrijk, er is nog zoveel te ontdekken over deze akelige ziekte. We hebben veel meegemaakt, verdriet, pijn, en ook heel mooie ervaringen en we hebben intens beleefd: OPGEVEN IS GEEN OPTIE!! Ps. op de foto ben ik aan het genieten en ontspannen maar ik beloof me helemaal suf te gaan fietsen!
f aardig hersteld ben (mede door het revalidatieprogramma 'Herstel en Balans') en graag verder wil trainen maar wel met een doel en via Hans, Leo en mijn Henk deze fietsuitdaging ter sprake kwam, was het puzzeltje snel gemaakt: Ik wil een keer naar de top! Ik wil me heel graag inzetten om veel geld voor het KWF te verzamelen. Onderzoek is heel belangrijk, er is nog zoveel te ontdekken over deze akelige ziekte. We hebben veel meegemaakt, verdriet, pijn, en ook heel mooie ervaringen en we hebben intens beleefd: OPGEVEN IS GEEN OPTIE!! Ps. op de foto ben ik aan het genieten en ontspannen maar ik beloof me helemaal suf te gaan fietsen! 
