Hallo, ik ben Harrie Loonen.Karel denkt wel dat hij de oudste is van het illustere gezelschap, maar daar ga ik royaal overheen. Ik ben 56 jaar jong, ben getrouwd met Mia.
Wij hebben 3 kinderen, Anja van 25, Hendrik-Jan van 23 en Mirjam van 21 jaar. Anja is inmiddels het huis uit zodat we thuis nog met vieren zijn.
Ik woon in het buitengebied van Haghorst, een kleine kern aan het Wilhelminakanaal in de gemeente Hilvarenbeek.
Sinds ik gestopt ben met voetballen, zo rond mijn 35-ste jaar ( op deze leeftijd weet je dat zo precies niet meer ) ben ik gaan fietsen. Eerst op en neer naar kantoor, maar al gauw heb ik me aangesloten bij de plaatselijke toerfietsclub. Zo’n 20 jaar fiets ik al regelmatig op de zondagochtend over de Brabantse dreven. Vooral van de bijzondere tochtjes naar de Ardennen en dergelijke geniet ik volop.
Later heb ik andere uitdagingen opgezocht. Met mijn hele gezin hebben we de Vierdaagse van Nijmegen gelopen, Kennedymarsen gewandeld. Daarna met mijn zoon de marathon gelopen en met hem ook samen de Roparun mee gelopen met een Interpolisteam.
Met name dit laatste was een fantastische unieke belevenis. Samen met een heel team het hele Pinksterweekend inzetten voor het goede doel. Als je dan vlak voor de aankomst langs de Daniël den Hoed-kliniek loopt, waar het verplegend personeel samen met patiënten, buiten staat om je aan te moedigen, voel je geen vermoeidheid meer en moet je een traan wegpinken.
Toen ik voor het eerst van het Alpe d’Huez-team Achmea hoorde, dacht ik dat het een beperkt select gezelschapje was. Nu blijken het echter allemaal collega’s te zijn, die ik bijna allen ken en met wie ik regelmatig contact heb.
Hoe ouder je wordt ( en ik mag dat zeggen ), hoe meer je beseft wat je gezondheid betekent. Om je heen zie je mensen na een lange, moeizame strijd wegvallen, collega’s, fietsmaten, buren.
Je samen met anderen inzetten voor de strijd tegen kanker, is alle sportieve inspanning waard. Er zijn zoveel mensen, die het lot treffen met deze vreselijke ziekte te maken te krijgen. Morgen kan ik het zelf ook hebben.
Daarnaast wil ik dat geweldige teamgevoel van de Roparun (maar dan anders) nog eens beleven !!!
Hoewel ik de Alpe d´Huez nog nooit gezien heb, ga ik toch voor zes keer.
Opgeven ? Nee, dat niet !
